سخنان تازه پرویز کردوانی که در رسانه های فارسی زبان به عنوان متخصص محیط زیست شناخته شده، حیرت آور است. او که مدتهاست خودش را از سینه چاکان محیط زیست ایران می داند در یک سخنرانی در تالار شهید آوینی دانشگاه هنر گفته است برای حل مشکل دریاچه ارومیه باید قبل از هرچیز روند خشک شدن دریاچه را خودمان افزایش دهیم و با آمپول این بیمار رو به مرگ را بیش از این زجر ندهیم! سپس از ورود هر نوع آبی حتی آبهای ناشی از بارندگی به درون حریم ریاچه ممانعت کنیم! پس از آن طرح نمک روبی از بستر دریاچه را آغاز و در آخرین مرحله سطح دریاچه را به ضخامت ۱۰ سانتیمتر شن و ماسه بپوشانیم!!! و البته در آن گل و گیاه بکاریم!
بر اساس اعلام رسمی سازمانهای محیط زیستی ایران و مدیران و کارشناسان و اهل فن هم اکنون بین ۸ تا ۱۰ میلیارد تن نمک در دریاچه نیمه جان ارومیه وجود دارد. باید از این به اصطلاح متخصص محیط زیست پرسید آقای دکتر ممکن است شما بفرمائید که با این ۸ تا ۱۰ میلیارد تن نمک چه باید بکنیم؟ آقای به اصطلاح دکتر کردوانی از خودشان پرسیده اند که حالا مثلاً پس از جابجایی تخیلی این اقیانوس نمک باید با آنها چه بکنیم؟ آیا حضرت ایشان از خودشان پرسیده اند که آن شن و ماسه ای که مدنظرشان است برای حایگزینی نمک دریاچه ( به قطر ۱۰ سانتی متر ) را از کجا باید بیاوریم؟
به قول ظریفی «عقل هم چیزی خوبیه! حتی خوبتر از مدرک دکترای بعضی ها!»
۳ نظر:
شما در حد به چالش کشیدن یک پروفسور نیستید!
پرفسور شیره ای!
انچه مسلم است باید حق آبه دریاچه اورمیه از ابهای جاری به ان داده شود ولی رفتار وگفتار بعضی ها مغرضانه است
ارسال یک نظر