۱۳۸۹ بهمن ۳۰, شنبه

دفاعيات نلسون ماندلا (و حکايت اين روزهای ما)

انسانها نميتوانند هيچ نکنند، هيچ نگويند؛ نسبت به بيعدالتی واکنشی نشان ندهند؛ عليه ستمگری اعتراض نکنند و برای استقرار يک جامعه و زندگی خوب نکوشند. در اين کشور نيز انسانها نميتوانند دست روی دست بگذارند. شايد شما بگوييد که ما به رغم برخورداری از حقوق انسانی مان در اعتراض نسبت به نادرستيها، در مخالفت با قانون، و در رساندن فريادمان به گوش ديگران می بايد در چهارچوب قانون عمل کنيم. من در پاسخ ميگويم، عاليجناب، اين حکومت و دستگاه قضايی اوست که قانون را آنچنان پست و بی اعتبار کرده است که در اين کشور ديگر کسی خود را ملزم به عمل کردن در چهارچوب آن نميداند....


من وظيفه ام را نسبت به هموطنانم و آفريقای جنوبی انجام داده ام. ترديدی ندارم که نسلهای آينده بی گناهی ام را اعلام خواهند کرد و خواهند گفت جانيانی که بايستی به اين دادگاه آورده ميشدند در واقع کارگزاران حکومت می باشند."
  متن بالا قسمتهايی بدون تغيير از دفاعيات نلسون ماندلا در دادگاه علنی حکومت آپارتايد در سال ۱۹۶۲ است که بازخوانی آن در اين روزها ميتواند آموزنده باشد. در پايان اين محاکمه، ماندلا به جرم «تحريک مردم به شورش» به زندان محکوم شد!

تهيه و تنظيم: عمار ملکی                                                                                                                              

هیچ نظری موجود نیست: