۱۳۹۰ اردیبهشت ۵, دوشنبه

متن نامه من و همسرم به میرحسین موسوی

به نام او


میرحسین عزیز، رئیس جمهور واقعی مردم ایران،

به اشک غریبانه دختر 8 ساله ام قسم، من و همسرم تمام سختی های غربت را به احترام غریبی شما و همسرتان در وطن تحمل می کنیم.

با احترام

احمد جلالی فراهانی - م. فراهانی

۳ نظر:

ناشناس گفت...

از نوشته هایتان بوی تسلیم می اید برای حقیقت شاهد و مدرک نمی اورند.
و مبادا از روی نادانی انقدر میر حسین میر حسین بکنید که مکررات به شان مبارزه اسیب بزند.
قرار نیست با روحیه قهرمان پروری پیش برویم بلکه هر فرد ایرانی خود قهرمان است قرارمان مبارزه است و در قبال همدیگر فضای بیشتری در اختیار هم گذاشتن است تا مبادا استعدادهای از مرز محدودیت گذشته به علت کمبود فضا و نبود شرائط در خود گره بخورند.
به مثال زنان دست بسته در مقابل خونخواران مغول نه ایستاده اید که برای کاهش خشونت ووحشیگری انها قصم وایه بیارید و گریه و شیون کنید .
هر مبارزه اصولی دارد
و بهترین مبارز کسی است که در سراسر افکار او هیچ اصری از فریب نباشد دوست عزیز داری فریبکاری میکنی و هودتو داری می فریبی
مبارزه اصول دارد

ناشناس گفت...

لطف فرمودید.اینجا می موندید تحمل می فرمودید!!

ناشناس گفت...

خوب دانمارک هم جای قشنگی است و زیبا افغانستان نیست که ناراحت شدیدو عشق و خالتون را بکنید غربت چی هست. بیچاره میر حسین که به چه کسانی دل بسته است؟